سفره ابوالفضل

در روزگاری زندگی میکنیم که دوران شکوفایی ذهن بشر نامگذاری شده . عصر کامپیوتر و فن آوری نانو و شکافت هسته اتم و سفر به فضا و ... ! اما با وجود همه این پیشرفت ها و اوج دانش بشری , متاسفانه هنوز شاهد این هستیم که جماعتی از مردم نادان خودشون رو درگیر رسم هایی پوچ و بی محتوا میکنن که حتا از نظر دین و مذهب هم حرام اعلام شدن و برگزاری اونها مصداق بارز کفر و شریک قائل شدن برای ایزد یکتاست و از نظر اسلام , حرام ! یکی از این رسوم که در ایران و بخصوص در بین زنان ایرانی خیلی طرفدار داره , سفره ابوالفضل هست . این سفره نامش برگرفته از نامی مردانه ست اما تمام مهمان ها و اعضای دعوت شده , خانم هستن و هیچ مردی رو به این مجلس راه نمیدن ! ظاهر قضیه اینه که این سفره جنبه مذهبی داره , اما به هیچ وجه اینطور نیست و این سفره نه تنها برگرفته از تعالیم مسلمان ها نیست بلکه از نظر دین اسلام هم بطور کامل رد شده و برپا کردنش حرامه ! اما با این وجود همچنان برپا میشه و عده بسیاری از زنان بهش اعتقاد عجیبی دارن و میگن که ازش حاجت گرفتن ...
در مورد فلسفه برگزاری سفره ابوالفضل و دلیل برپایی اون و ریشه متداول شدنش اینطور گفته میشه که در گذشته که مردسالاری غوغا میکرد و فقط مردان حق شرکت در مهمانی ها رو داشتن و در تمام مجالس رسمی مثل عروسی ها , زنان از مردان جدا بودن و ... خانم های زرنگ تصمیم گرفتن تا مجلس جشن و مهمانی شادی برای خودشون راه بندازن بصورت اختصاصی و برای رد گم کردن ، مساله دین رو به وسط کشیدن و این مهمانی رو مذهبی کردن تا مردان مانع اونها نشن و از طرفی هم حضور مردان رو ممنوع کردن در این مجلس . سپس برای حفظ ظاهر هم که شده بود کمی دعا میخوندن در این مهمانی و در ابتدای ورود خانمی خوش صدا که به خانم مجلسی شهرت داشت و در واقع نقش ملا و آخوند ماده رو بازی میکرد ، نوحه ای ایراد میکرد تا اهل ایمان هم فیضی ببرن و بهانه ای نباشه ! سپس بعد از پایان نوحه سرایی و اشک تمساح ریختن ها , بساط خوراکی و میوه و شیرینی و خوراک های رنگارنگ برپا میشد و تمام مدت چیزی نبود جز خنده و جوک گفتن و غیبت کردن و عروس انتخاب کردن و شوهر پیدا کردن و پُز دادن لباس و نمایش دادن هیکل و بدن و جواهرات جدید رو به این و اون نشون دادن و چشم و هم چشمی و حتا کانونی برای بخت گشایی و جادو و جمبل و طلسم و زبان بند و سیاه کردن و تسخیر قلوب و ... آموزش های شوهر داری و امور رختخوابی و زنانگی و .. بعد هم رقص و ترانه و آواز و .. در پایان هم برای اثبات اینکه به سفره ای مذهبی رفتن و نه جای دیگه , شوهران رو با کمی نقل و آت آشغالها و خوراک های ته مانده سفره سر گرم میکردن بعنوان تبرک و این نشانه و گواهینامه سفره ابوالفضل رفتن بود !!

جالبه بدونین که گاهی تا میلیون ها تومان برای برپایی این سفره ها هزینه میشه که فقط هم برای فخر فروشی هست . اینجا جا داره این سوال رو بپرسیم که هدف از برپایی سفره ها و یا دوره های اینچنینی واقعن چیه ؟ سیر کردن عده ای آدم دارا و پولدار و مرفه و شکم سیر ؟ یا جمع شده تعدادی از زن های مرفه به قصد پیدا کردن شوهر برای فلان دختر و یا دخترهای دم بخت و ترشیده و .. تا بیان برای نمایش خودشون به زنان حاضر در مجلس تا اونها رو برای فامیل و دوست و آشنا و پسرهاشون پسند کنن و قرار خواستگاری گذاشته بشه و یا نمایشی از آخرین مد لباسها و طلاها و جواهرات برگزار کنن و در نهایت غذاهایی که به شکم عده ای آدم سیر میره و سیرها رو سیرتر و گرسنه ها رو گرسنه تر میکنه و دریغ از اینکه لقمه ای از خوراک های رنگارنگ این سفره ها به شکم فقیر و گرسنه ای بره . بیخود نیست که میگن آنها که دین دارند عقل ندارند و آنها که عقل دارند دین ندارند . نمونه بارز اونو در اینجا میبینید ... در پایان نظر یکی از روحانیون رو در مورد برپایی سفره ابوالفضل مینویسم که خیلی میتونه جالب باشه براتون که حتا این شیاطین دو پا هم گاهی حرف حساب میزنن :

سفره حضرت ابوالفضل ، حضرت رقیه ، امام حسین و ... بسیاری مقوله های دیگر از جمله آداب و رسومی هستند که بین ما مسلمانان رایج است و در برخی موارد انقدر پر رنگ میشوند که جای واجبات را می گیرند ، یعنی آنقدر که به این رسم و رسوم اهمیت می دهیم به حلال و حرام خدا توجه نداریم . شاید برای شما هم سوال ایجاد شده باشد که این رسم ها آن هم با این وضع امروزی که بعضی از انها به مجلس عروسی شباهت دارد تا یک مجلس مذهبی ،ریشه هم دارند ؟ ایا در آموزه های دینی جایگاهی دارند یا نه ؟ خبلی چیزها است که بدعت است و یکی از انها سفره ابوالفضل است ...ما یک چنین چیزهایی در اسلام نداریم . یک مطلب هست که یک کار خیری بکنید ، مثلا فقرا را اطعام کنید ثواب دارد بعد ثابش را نثار حضرت رسول یا حضرت زهرا ویا هرکدام از معصومین یا اولیاء خدا مثل حضرت ابوالفضل یا .... کنید . اما اینکه سفره ای بیندازید و آداب و تشریفات خاصی داشته باشد جزء آداب اسلامی نیست و اگر کسی این کارها را به عنوان دستور دینی و آداب اسلامی بداند و انجام دهد بدعت کرده و بدعت حرام است !!!

ادامه عکس ها ...

خاطرات زیادی از رفتن به سفره ابوالفضل ندارم . دوران کودکیم رو شامل میشه . فقط یادم میاد که سفره ای پهن میکردن و همه دورش میشستن و شمع روشن میکردن و اتاق رو تاریک میکردن و خانمی قرآن میخوند و یک عده زن ها گریه میکردن و یک عده هم مثل خاله هام و مادرم غش غش میخندیدن و مادر بزرگم هم پرتشون میکرد بیرون .. بعدها کمی که بزرگتر شدم , منم به همین سرنوشت دچار میشدم و شوتم میکردن بیرون از بس میخندیدم و مسخره بازی در میاوردم و زن های دیگه رو مچل میکردم .. آخرین سفره ای که رفته بودم رو هنوز هم یادمه . وقتی زن داییم که خیلی چاق بود وارد شد با اون رینگ پستون های سوپر دولوکسش , من یهو بلند گفتم غول دنیا وارد شد و یهو کل اتاق منفجر شد از خنده !!! تا چندین سال چشم دیدن منو نداشت ... بعدها هر از گاهی مادرم رو به سفره ابوالفضل دعوت میکردن ، وقتی بر میگشت با خودش شله زرد و حلوا و غذایی چیزی میاورد که همه اونها رو میدادیم به سپور محل . چیز بیشتری از این مسخره بازیها به یاد ندارم .. نفس دور هم جمع شدن و گفتن و خندیدن و شاد بودن خیلی خوبه ولی اینکه مذهب رو قاطیش کنیم و به گندش بکشیم ، تهوع آوره و نفرت انگیز !!!!!! اگه قراره صوابی برده بشه , بهتره این اسم ها رو ازش برداریم و در عوض همه این خرجها رو بدیم به کسانی که واقعن نیازمند هستن .. سفره ای بنام سفره خیریه بندازیم نه سفره ای برای چشم و هم چشمی و تفاخر و مسخره بازی !!